توسعه پایداری
انرژی پایدار به تولید و مصرف انرژی به‌گونه‌ای گفته می‌شود که تعادلی بین نیازهای فعلی جهان به انرژی را در کنار توجه به نیازهای آیندگان برطرف کند. این نوع انرژی اغلب به‌عنوان انرژی تجدیدپذیر شناخته می‌شود، زیرا از منابعی به دست می‌آید که در اثر استفاده از آن‌ها منابع آن‌ها کاهش نمی‌اید یا برای همیشه آسیب نمی‌بینند. منابع انرژی پایدار شامل انرژی خورشیدی، باد، زمین گرمایی، آبی و بیومس است. از مزایای اصلی انرژی پایدار می‌توان به کاهش وابستگی ما به سوخت‌های فسیلی که منابع محدودی دارند و باعث تولید گاز‌های گلخانه‌ای می‌شوند، اشاره کرد. با تغییر رویکرد به استفاده از منابع انرژی پایدار، می‌توان اثرات تغییرات اقلیمی را کاهش داد و کمک شایانی به کاهش مشکلات ناشی از کربن داشت. مزیت دیگر انرژی پایدار این است که می‌تواند امنیت و استقلال انرژی را فراهم کند. منابع انرژی پایدار معمولاً به‌صورت محلی در دسترس هستند و می‌توانند در مقیاس کوچک تولید شوند که وابستگی ما به منابع انرژی خارجی و شرکت‌های انرژی بزرگ را کاهش می‌دهد. بااین‌حال، انتقال به منابع انرژی پایدار نیازمند سرمایه‌گذاری و توسعه زیرساخت است. دولت‌ها و شرکت‌ها همگی در این انتقال نقش‌های مشخصی مانند سیاست‌گذاری تشویقی در جهت توسعه و تحقق فناوری‌های پایدار و سرمایه‌گذاری در این راستا دارند. در کل، انرژی پایدار بخشی حیاتی از یک آینده پایدار است و همکاری و مشارکت برنامه‌ریزی‌شده و هوشمند جهت تبدیل به یک سیستم پایدار امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است که با مشارکت بین‌المللی محقق می‌گردد.
ژنراتور مکالته